തുരുത്തിന്റ തീരങ്ങൾ

അവർ എന്റ് പ്രണയത്തിനു കൂച്ചുവിലങ്ങിട്ടു  
അവർ ഓരോ തുരുത്തിന്റെയും അവകാശികൾ.

ദൂരംകൊണ്ടവർ പ്രണയത്തെ തുലാഭാരം ചെയ്തു,
എന്നോ തുരുത്തുകൾ ചിതറിപൊയത്  
ആരുടെ തെറ്റ് ? 

സഘീ, ഞാൻ നിനക്കൊരു സ്മരണകുടീരം
പണിയെട്ടയോ ? 
വെളുവെളുത്ത  മാർബിൾ കല്ലുകൾക്കു  പകരം
ഈ പവിഴപ്പുറ്റുകൾ മതിയോ ? 

നിന്റ ഓർമയാം ഗോപുരത്തിനോരു  യമുനാ-
തീരമില്ലിവിടെ,
പകരം, എനിക്കുമുന്നിൽ വിലങ്ങായ്  നിന്ന
ഈ തുരുത്തിന്റ തീരങ്ങൾ മതിയോ ?   

Nothng to scribble...... Fasting.....fasting.......

A LETTER TO GOD

Born with empty hands,
bearing lacks. we are not astutes
 to play upon you.
 We are some alien islanders.
dwelling  midst thy sea.
no language as our own
to writ a complaint ,
thy might forget to drop.

Our lands are shattered
as the ink drops of thine signature.
we are some unknown fools,
befoold by many.
authority  still befooling us.
O, God! behold us, behold us,
we are some alien Islanders.

adieu adieu Assabah

adieu adieu  Assabah,
adieu adieu dear
colleagues and students.
about to leave...
leaving for new meadow.
again a return never more.
never more, yet again.

Oh, Assabah! I met u,
I walked through your
bare verandas....
I uttered sacred words
in your classes.
I watered your budding
Lilies and Roses.
Leaving for new longings,
I wanna water new blossoms.
Its the passion of a Gardener.
Oh, dear Lilies adieu adieu.

നാം മുഖംതേടുന്ന ശവങ്ങള്‍

ഒരു ശവം ജനിക്കുന്നു

അതില്‍ മനംനൊന്ത്

ഒരു കുരുന്ന് മരിക്കുന്നു.

ശവം തന്‍റെ പഴയ മുഖംതേടി

facebook ല്‍ എത്തുന്നു.

ഇതാ ഒരുകൂട്ടം ശവങ്ങള്‍

മുഖം തേടുന്നു

നാം വെറും മുഖം തേടും

ശവങ്ങള്‍.

ബാല്യം

ദ്വീപുകാരന്‍

 

The Day of Injustice

 I had been scapegoated

 by the heartless authority,
 That was the day of injustice.
 As I had taken a photo,
 it was just a photo, and obvious.
 It was enough for them,
 to scar my heart.
 They summoned me before them.

 They asked me to enter a room.

 The room, full of scarlet chairs,

 I sat its velvet cushion.

 They looked at my face like

 the agitated hens.

 They were as cruel as Nassian dogs,

 Their views were outdated than

 the folios of Das Capital. 

 They questioned me as if

 farmers wiping their bullocks.

 Their questions were far fetched

 than the Images of Donne.

 I was taking fast in that

 so called day, because the

 day was midst of Ramsan.

 I felt to spit on their face

 instead of outdoor.

 I was innocent as Blake written.

 I told them I'm an Islander,

 and I don't know your fake morals.

 I beseeched them to leave,

 but in vain.
 I expected someone from
 so called Literature.
 None could give a refuge.
 None could read my thoughts,
 they seemed as holy mothers
 and bent headed shepherds.
 But I got a warmth of love
 from my Shadows.

 Now, I'm far away from that hell,
 the hell, full of white long pillars.
 And embodiments of fake morals. 

 But still, I disgust the very name

 .............